نسخه چاپی
822 بازدید
سیدملانوشاد دوم، صارم السادات لرستانی، کیست؟
نبیره سیدملانوشاد وفائی (اول) ذریه امامزاده ابوالوفاء(علیه السلام) مشارالیه شخصیتی روحانی و فوق العاده فاضل و باکمال و سخنور بوده اند در سفر ناصرالدین شاه قاجار به لرستان سخنوری و حاضر جوابی و فضل و کمال ایشان طوری در وجود شاه تاثیر نمود که فی المجلس دستور داد فرمانی مبنی بر پرداخت سالیانه به […]
نبیره سیدملانوشاد وفائی (اول)
ذریه امامزاده ابوالوفاء(علیه السلام)
مشارالیه شخصیتی روحانی و فوق العاده فاضل و باکمال و سخنور بوده اند
در سفر ناصرالدین شاه قاجار به لرستان سخنوری و حاضر جوابی و فضل و کمال ایشان طوری در وجود شاه تاثیر نمود که فی المجلس دستور داد فرمانی مبنی بر پرداخت سالیانه به میزان یکصدتومان که در آن اوقات وجه هنگفتی بود نوشته به ایشان بدهند.
علاوه بر آن لقب صارم الساداتی نیز به ایشان اعطا کردند و خواستند هرساله به نزدش در تهران برود.
سیدملانوشاد علاوه بر داشتن مقامات علمی و سیادت مستجاب الدعوه هم بوده که اهل لرستان به دعاهای وی عقیده خاصی داشته اند.
ایشان در شاعری نیز مقامی بلندپایه و ارجمندی داشته وبه زبان لکی و فارسی شعر می سروده. اشعار فارسی مشارالیه فوق العاده جالب بوده است.
چند نمونه از اشعارلکی ایشان عبارتند از:
#پرویز_لال_پوش
#گیسو_کلاغی
#زلیخام_سردا
و…
ایشان دارای دو پسر بوده بنام های :
سیدملامیرزاحسین صارمی
و
آیت الله سیدملامیرزاحسن صارمی
( از مشاهیر بزرگ دلفان)
بعد از سالها تلاش مستمرو تحقیق میدانی و نقل و قول پدرانم و گذشتگانم به یقین رسیدم مزار سیدملانوشاد (صارم السادات) در حوالی شهر کنگاور قرار دارد و پیگیری جهت محل دقیق دفن ایشان ادامه دارد..
همچنین در همین سال (۱۳۸۸ شمسی) بعد از بیش از 5 سال مطالعه اسناد مکتوب و شفاهی و جستجوهای میدانی مداوم به چهره و عکس ایشان در گنجینه ناصرالدین شاه قاجار در کاخ گلستان و همچنین به متن مکاتبه و نامه ناصرالدین_شاه_قاجار و کامران_میرزا_حاکم_وقت_لرستان خطاب به سیدملانوشاد وفائی دست یافتم که بی درنگ در اختیار علاقمندان قرار دادم.
.
بعد از حصول موارد ذکر شد اشک شوق تمام وجودم را فرا گرفت و وصف حالم را در قالب شعری به زبان لکی با کمک دوست عزیزم علیرضا نادری (شاعر،خواننده و موسیقی دان متعهد) از زبان من سروده شد که تقدیم شما میگردد:
دوران دورم دا ، کوی و کلاته
شنه ی دوس نیه مری کشماته
نوشاد ها این ار کو نوشاد ها این ار کو
خیالت ژ ویر هرگز نمه چو
وتون مزارت هاوه کنگ آور
هرجای منورم هیچ نییه خور
تصویر، شیوه ای روحانیت دیمه
هر یه ، نشانه قوم و خیشیمه
تاریخش سنه ی عهد قاجارن
سیصدو ده سال بعد اژ هزارن
نویسنده:
نواده سیدملانوشاد بزرگ
سیدجلیل وفائی
خوب بود به کتاب گلزار ادب لرستان که شعر را از روی آن کپی کرده اید و مرحوم اسفندیار غضنفری که شعرای بومی لرستان را زنده کرد و اشعارشان را از خطر نابودی و فراموشی نجات داد هم اشاره ای میکردید.
[پاسخ]