نسخه چاپی
226 بازدید
فردوسی نه عرب ستیز است نه ضد دین
محمدجعفر محمدزاده: شنیدم شخص محترمی گفته است که فردوسی ضد دین نبوده بلکه عرب ستیز بوده است(نقل به مضمون).همزمان باروز پاسداشت شعر و ادب فارسی ،ضمن گرامیداشت یاد شهریار شعر فارسی، مناسب دیدم هرچند به اجمال و در حوصله این مجال نکته ای در نقد و تصحیح این گفتار گفته باشم. گرچه لابد شخص […]
محمدجعفر محمدزاده:
شنیدم شخص محترمی گفته است که فردوسی ضد دین نبوده بلکه عرب ستیز بوده است(نقل به مضمون).همزمان باروز پاسداشت شعر و ادب فارسی ،ضمن گرامیداشت یاد شهریار شعر فارسی، مناسب دیدم هرچند به اجمال و در حوصله این مجال نکته ای در نقد و تصحیح این گفتار گفته باشم.
گرچه لابد شخص محترم گوینده به قصد خیر و مقصودشان زدودن اتهام ضد دینی از دامن یکی از ارکان شعر و ادب فارسی بوده است.
فردوسی مسلمانی پاک،معتقد و مومن بوده و برای این ویژگی او نیازی به تأیید احدی نیست چه آنکه اثرسترگ او، شاهنامه، بینه بی چون و چرای این اعتقاد است.
به نظر این جور اظهار نظرها از سر عجز از شناخت و تحلیل استوانه های ادب فارسی است و بیم آن می رود، آنگونه که در موارد مشابه سابقه دارد، کسی برای تقدیس فردوسی بزرگ نظریه وجود دو فردوسی را مطرح کند یکی فردوسی ضد دین و دیگری فردوسی ضد عرب یا عرب ستیز. حال آنکه فروسی را با ستیز و عناد سر و کار نبوده و مقصودِ همتِ بلند او فراتر از ستیزه وعناد است.
اگر اظهار نظر این شخص محترم را بپذیریم نه تنها خدمتی به فردوسی نکرده ایم بلکه او را در حد فردی جاهل و متعصب که همتش را مصروف ستیزهٔ قومی کرده است، پائین کشیده ایم.ضرورت دارد عظمت فردوسی حکیم،عدالتجو،خردورز و بلند همت، و شاهکار عظیمش، شاهنامه،را معقولانه پاس بداریم و با اینگونه حرفها تنزل جایگاه ندهیم که می شود مصداق این ضرب المثل معروف است که «دست برد ابرویش بیاراید چشمش را کور کرد».
