کد خبر : 28733
تاریخ انتشار : 10 اکتبر 2016 - 21:18
نسخه چاپی نسخه چاپی
تعداد بازدید 217 بازدید

هیهات من الذله

هیهات من الذله مولا حسین (ع)، ندای حریت و آزادگی  در طول تاریخ است… محسن رستمی: هیهات من الذله… ندای رهایی و آزادگی است که از طوطیای جان آموزگاربزرگ شهادتکه در پهندشت سرزمین کربلا به گوش می رسد که شاهد و مدعایش نخل ها و شنهای ریز و روان کویر است که بر آن گواهی […]

01

هیهات من الذله مولا حسین (ع)، ندای حریت و آزادگی  در طول تاریخ است…

محسن رستمی:

هیهات من الذله… ندای رهایی و آزادگی است که از طوطیای جان آموزگاربزرگ شهادتکه در پهندشت سرزمین کربلا به گوش می رسد که شاهد و مدعایش نخل ها و شنهای ریز و روان کویر است که بر آن گواهی و بشارت می دهند که هفتاد دو کبوتر عاشق ، چگونه سبک بال و رها از همه زنجیرها و تعلقات از پی مراد و راهبرشان باز نیاستادند و حتی یک لحظه تردید و تنها گذاشتنش را  در انتخاب مسیری که برگزیده بودند به خود راه  ندادند، کاروان به ظاهر کوچک اما بزرگ حسین، رسالت بس سنگین داشت که بر شانه های تک تک یاران باوفایش سنگینی می کرد؛ دفاع از شرافت و انسانیت و ارزش هایخداگونگی انسان بر زمین  که چگونه به دست صاحبان قدرت و مکاران زر و زور و تزویر به یغما رفته و  چگونه به نام دین، رسالت پیامبر آگاهی و رهایی را به مسلخ بردند و فرصت طلبانه و متقلبانه  می خواستند خود را منادی واقعی دین در میان نسل و جامعه ای که حیات و زمان  پیغمبر را درک نکرده بودند به ظاهر جا بزنند و فرزند راستینش را که پرچم حق خواهی را برافراشته و وارث همه انبیا در طول تاریخ بشر است را ناجوان مردانه ،شورشی و خارجی بنامند و مزورانه با حربه مذهب  اموی به جنگ حسین می روند و چه جانکاه است آنان که به سوی خویش فرایش خوانده اند فقط  با سکه ای، سیلی یا تهدیدی  و تطمیع ، جانب خصم را می گیرند که نام و یادشان در تاریخ با بد عهدی پیوندی ابدی یافته است.

آری صحنه کربلا صحنه واقعی تاریخ است که در یک سوی آن حقانیت و انسانیت، وفاداری و از سوی دیگر رذالت و ذلت و زبونی و قدرت طلبی که حتی کودک شش ماه نیز قربانی می گیرد و اما در جبهه حسین که یک مکتب انسان ساز و تاریخ ساز است ، تمام جلوه های انسانی در  حد اعلا در آن فوران  می یابد که حتی قبل ازآغاز پیکار همه همراهان خویش را فرا می خواند و در کمال حریت و آزادگی وضعیت نبرد پیش رو  را تشریح می کندکه فردا خبری از پیروزی بر خصم  نیست، از خود گذشتن است و شهادت…

و صداقتش را حتی در آن شرایط حساس برای ثبت در تاریخ اثبات می کند و همراهانش را مختار و آزاد مخییر می سازد. آنان که مرد راهند و خودساخته  حجت تمام است و آنان که مردد و ناتوان حرجی بر ماندنشان نیست، تاریکی شب مامن و پناهی است که جان خویش را برهانند و خود را از مهلکه نجات دهند که کارزار حسین و مرام او و راه او مردان مرد می خواهد. مردانی

که  گرسنگی  و تشنگی و رنج  را با تمام ذره ذره وجودشان احساس کرده باشند و همواره در تمام رنج های آدمی شریک  بوده اند، از جنس دردند و دردشان را تا برافراشته  شدن آزادی و عدالت فریاد می زنند …

آری امام حسین خود مظهر تمام عیار  رنجی است که در طول تاریخ  بر انسانیت رفته است و می رود  و خویشتن خویش را مسوول می داند و تمام سلاح اش و همه نیرویش نه عدِه و عدٌه و نه تیغ و شمشر بلکه  تمامی سلاح و هنرش ، شهادت و فدا شدن و خود  را در شط خون سرخ خویش شناور کردن ، که خصم اش با همههیاهو و تبلیغات و سیاهی لشگرش از آن محروم است و رمز پیروزی و جاودانگی حسین، همین شناور بودن  خون سرخاو و یارانش در طول  تاریخ بود که امویان را رسوای تاریخ نمود و کاخ دمشق را به لرزه درآورد تا در عرصه عمل اثبات کننده  این حقیقت تابناک باشد که خون بر شمشیر پیروز است..

بیان دیدگاه !

نام :