نسخه چاپی
4,508 بازدید
شعر سپید
لیلا طیبی(رها): (۱ ) افسردگی‌ی مزمن گرفته‌اند پنجره‌های اتاقکم.. . آه ! سال‌هاست، تنها دلخوشی‌شا ن –طلوع آفتاب است . (۲ ) نباشی،، ، هجومِ سکوتی وحشی جای جای خانه ر ا تسخیر می‌کند! (۳ ) بی‌هوده بود تکاپویم،، ، در فرهنگ‌ها.. . –هیچ واژه‌ای ، معنای تو را نمی‌دهد ! (۴ ) اتاقی تاریک و ُ حجمی از تنهایی با خود درگیر م از سقف جز یاد تو چه […]
لیلا طیبی(رها):
(۱ )
افسردگی‌ی مزمن گرفته‌اند
پنجره‌های اتاقکم.. .
آه !
سال‌هاست، تنها دلخوشی‌شا ن
–طلوع آفتاب است .
(۲ )
نباشی،، ،
هجومِ سکوتی وحشی
جای جای خانه ر ا
تسخیر می‌کند!
(۳ )
بی‌هوده بود تکاپویم،، ،
در فرهنگ‌ها.. .
–هیچ واژه‌ای ،
معنای تو را نمی‌دهد !
(۴ )
اتاقی تاریک و ُ
حجمی از تنهایی
با خود درگیر م
از سقف
جز یاد تو
چه چیز می‌تواند پایین بیاید؟ !
(۵ )
می‌روی؟ !
–مرا هم با خودت ببر.. .
من بی تو،، ،
از خودم ،
بیزارم!
(۶ )
فلاکت داشت
حالِ کارگرِ سیاه.. .
میان ثروتی بی‌پایا ن
در معدن الماس !
(۷ )
پنجره‌ام،، ،
بُغض کرده‌ست !
گمانم ؛
آسمان هم
هوس باریدن دارد !
(۸ )
طاقت دل به سر آمد !
یادگاری‌هایت را جمع کرده‌ام.. .
–یا بیا ببر ،
–یا بیا بمان !
بی تو، هیچ چیز دنی ا
–مفهومی ندارد .
(۹ )
جای خالی‌ی تو را
با چه می‌توان پر کرد؟ !
قاب عکس ؟
یا بغض‌های شبانه؟ !
(۱۰ )
سراپا شعرم ،
آه،، ،
کسی نمی‌خواند مرا!
.
✍#لیلا_طیبی (رها)
سلام
اشعار ساده و نغز و زیبایی خواندم
موفق باشید
[پاسخ]