نسخه چاپی
692 بازدید
شهد انار…
شهراد میدری: پیرهن نازک ِ نارنج به بار آورده! باغ ِ مینیاتوری از نقش و نگار آورده! خوشگوارا ! خنکا ! چشمه ی ِ یاقوت ِ بهشت! لب ِ سرخت چقدر شهد ِ انار آورده نه به مویت که شرابی شده و مست و خراب نه به رویت که چنین چشم ِ خمار آورده روسری […]
شهراد میدری:
پیرهن نازک ِ نارنج به بار آورده!
باغ ِ مینیاتوری از نقش و نگار آورده!
خوشگوارا ! خنکا ! چشمه ی ِ یاقوت ِ بهشت!
لب ِ سرخت چقدر شهد ِ انار آورده
نه به مویت که شرابی شده و مست و خراب
نه به رویت که چنین چشم ِ خمار آورده
روسری ِ تو غزلبافته ی ِ شیراز است
عطر ِ بازار ِ وکیلی که بهار آورده
دور ِ منظومه ی ِ شمسی ِ سرت میگردد
هرچه سیاره اگر رو به مدار آورده
باد دلخوش که مگر باز به رقص آوری اش
دامنی اطلسی از گوشه کنار آورده
تاج قرقاول ِ کبکینه خرام ِ پر ِ قو !
هرکسی دیده تو را میل ِ شکار آورده
قاب ِ زرکوب ِ تو را آنکه چنین ناز کشید
از طلای ِ تو به آیینه عیار آورده
غیر از اینی که در آغوش ِ تو پروانه شوم
تن ِ ابریشمی ات را به چه کار آورده؟
تا بگیرد مگر اقرار ِ محبت از تو
بوسه یعنی به لبت عشق، فشار آورده
بس که دلباخته ام هیچ ندارم جز شعر
شاعری دفتر ِ خود را به قمار آورده
وقتی بمیرم ، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد .
نه جایی به خاطرم تعطیل می شود ،
نه در اخبار حرفی زده می شود
و نه در تقویم خطی به اسممم نوشته می شود .
تنها موهای مادرم کمی سپیدتر می شود
و پدرم کمی شکسته تر …
اقواممان چند روزی آسوده از کار ،
دوستانم بعد از خاکسپاری ،
موقع خوردن کباب ،
آرام آرام خنده هایشان شروع می شود .
راستی عشق قدیمی ام را بگو …
هه …
او هم با خنده هایش در آغوش دیگری مرا از یاد خواهد برد.
من فقط تنها گورکنی را خسته می کنم
و مداحی که از خوبی های نداشته ام می گوید
و اشک تمساح می ریزد و در آخر من می مانم
و گورستان سرد و تاریک و غم همیشگی ام که همراهم می ماند …
[پاسخ]